Anja Lofvers
Wandelende stenen
In dit project leren kinderen de geschiedenis van hun eigen omgeving maar ook zichzelf op een andere manier kennen. Ieder kind neemt zelf een oude schoen en een handvol stenen mee. Naar aanleiding van het project "Kunst op de Hondsrug", gaan de schoenen op reis terug in de tijd. We verbinden ze met de stenen die ook allemaal hun eigen reis hebben gemaakt en maken er een soort minihunebedjes van.De aanleiding van mijn workshop zijn een paar oude bergschoenen, die mij over de hoogste toppen in Nepal hebben gebracht, de Grand Canyon zijn afgedaald, in de jungle over glibberige paden hebben gelopen, maar ook het Pieterpad in Nederland; schoenen dus die mij veel hebben laten zien van de wereld ... Toen ze zo versleten waren dat hun eigenlijke functie niet meer voldeed kon ik er niet toe komen om ze weg te gooien. Voor het project van de Suikerunie kregen ze van mij een andere functie; ze werden roze geverfd en mochten nog eenmaal schitteren.
Oude schoenen met hun geschiedenis kregen dus een andere functie! Door middel van oude schoenen wil ik iets van de wegen en drijfveren van kinderen zien en verbinden we ze met de geschiedenis van hun eigen woongebied: de Hondsrug. De kinderen leren dat alles een geschiedenis heeft en dat ook simpele voorwerpen boeiende verhalen kunnen opleveren, maar ook dat je samen iets moois kan maken.
Er wordt op een nieuwe manier gedacht en gekeken. Kinderen kijken op een andere manier naar het verleden en zien met andere ogen... De schoenen verbinden ons met de aarde (met beide benen op de grond), daarboven zweven onze dromen: wie ben je, wat denk je en waar droom je over?...
Voor een gezamenlijk kunstwerk moeten alle kinderen bijdragen en leren samen te werken. Alle facetten van het maken van een gezamenlijk kunstwerk komen aan bod. Eerst wordt er met de hele klas gepraat over de schoenen en de stenen. Waar komen ze vandaan, waar zijn ze geweest en wat hebben ze te vertellen?
En... heel belangrijk: welke nieuwe plek gaan we zoeken voor onze hunebedden?